23 augustus 2018

De Mensen van de Huisartsenzorg

In de serie ‘De Mensen van de Huisartsenzorg’ vertellen we het persoonlijke verhaal van personen die in huisartsenzorg werken. Welke patiënt is bijgebleven? Waarom hebben ze voor dit beroep gekozen en wat maakt het voor hen bijzonder?

Mensen die binnen de huisartsenzorg werken, hebben één ding gemeen: ze horen de hele dag verhalen. Verhalen van mensen die ziek zijn, verhalen over hoe ze ziek zijn geworden, of verhalen over hun families, vrienden en hun persoonlijke situatie. Maar ook hebben huisartsen eigen verhalen, bijvoorbeeld over de start van hun praktijk of uitdagingen die ze ervaren in het verlenen van goede zorg, of tijdens hun studie. Huisartsenzorg draait om verhalen.

Huisarts Gordon Oron vertelt over de patiënt die hem zijn hele leven bijblijft. Die patiënt kwam bij Gordon Oron elf jaar geleden door de deur van zijn huisartsenpraktijk in Leerdam. ‘Met een zware hernia dus pijn, veel pijn. Daardoor was hij ook eenzaam geworden: door de constante pijn functioneerde hij gewoonweg niet meer. Hij raakte geïsoleerd van zijn vrienden, kennissen, zijn zonen zag hij niet meer.’

Huisarts Rob Beumer is inmiddels 22 jaar huisarts in een Vinex-wijk in Best, vlakbij Eindhoven (Noord-Brabant). In zijn praktijk ziet hij diverse mensen, maar voornamelijk jonge gezinnen. ‘Ieder patiënt is uniek, ik kan er vele verhalen over vertellen. Maar één patiënt is mij in het bijzonder bijgebleven. Zij heeft mij geleerd geduldig te zijn.’

De Turks-Koerdische huisarts Güven Cetinkaya-Yildiz heeft een eigen praktijk in de Schilderswijk, Den Haag. Hier ziet zij veel ouderen, met name eerste generatie allochtonen. Al dan niet met dezelfde komaf als zij. We spraken over haar achtergrond, en in het bijzonder over een patiënt met rechts-extremistische sympathieën. ‘We hebben elkaar als mens gerespecteerd.’

Wilt u meer weten over één van deze verhalen, of wilt u zelf graag uw verhaal delen? Neem dan contact met ons op.